جایی که هیچکس منتظرت نیست ....

امروز بعد از یکماه به یکباره به کلوب برگشتم . خیلی دلم گرفت. دیدم خیلی ها حذفم کردن و حتی رسانه رو هم رو حذف کردند.

حق دارن ، از کسی توقع ندارم .

اینجا رو به کلوب ترجیح میدم ، نمیدونم واقعا نمیدونم مخاطب هام کی هستند ، ناشناسی و تنهایی اینجا رو خیلی دوست دارم ، بجز چند دوست بسیار عزیز که کامنت گذاشتند بقیه رو نمیبنم. 

ببخشید که دوست خوبی اونجا نبودم و اصولا دوست خوبی نیستم. 

هرچی که میخام بنویسم نمیتونم حرف دلم رو بزنم ولی این جمله احمد محمود کاملا وصف حالم هست . چندباری از صبح خوندمش :

وقتی که حرف ها تو مغز آدم، جوش می زنن و تو دل آدم آتیش می ندازن ، همه گرم و گیران،، ولی همچین که از دهن بیرون ریخته شدن و گرمای خون ازشون گرفته شد و رفتن تو قالب کلمات ، همه سرد و یخ زده می شن ...