باز امشب هوس گریه پنهان دارم

باز امشب هوس گریه پنهان دارم

میل شبگردی در کوچه باران دارم

مردم آن به که مرا مست و غزلخوان بینند

اشک در چشم من است و همه باران بینند

حال من حال نماز است و نماز اینجا نیست

شوق دیدار مرا سوخت و او پیدا نیست

بگذارید نسیمی بوزد بر جانم

تا که از جامه خاکی بکند عریانم

دستها در ملکوت و بدنم بر خاک است

ظاهر آلوده ام اما دل و جانم پاک است

شب و باران و نماز است و هم آواز قنوت