هوای تو

بگذار به هوای تو، جان را به سر نهم
آسوده بر شَرارِ آتشِ تو، دل را شرر دهم
اینسان که خوانمت به هواخواهیِ نسیم
بو نشانِ مُرّوت که عشق، مُستَمَر دهم
گفتم حکایتی که گر خوانی ام به خویش
بس افسانه که تو را، کارگر دهم
مَنگر به موی سپید و گُسَل های پوست
پیش آی و گوش دار تا، خبر دهم
دین و دل و زمین و زمان را فروختم
تا عشق را بر رگ و جانم، اثر دهم
حسین و

زندگی حس غریبی است که یک مرغ مهاجر دارد...

آیا بعضی روزها با قلبی سوزان و درد آلود بیدار می شوی، سرشار از حسرتی مبهم؟ من هم. 
آیا روزهایی بوده اند که همه روز بی قرار بوده ای و پریشان خاطر و پر از نیرو ولی خالی از هدف؟ من هم. 
آیا گاهی حس می کنی که مرگ در یک قدمی است.. و بیمی نیست. چون زنده گی، هر چه بوده غنی بوده.. چون بهترین گفتگو ها را تجربه کرده ای و طلوع را به تماشا نشسته ای و طعم گل لاله را می دانی و انواع چای را آزموده ای و بارها لبخند ایجاد کرده ای؟ من هم. مرگ راستی هم ترسناک نیست. متین و اندوهگین و موقرست. مرگ اگر مرا با خود ببرد هم..خشمگین نخواهم بود.
آیا گاهی میخواهی به هر کسی که میبینی بگویی بیا تا قدر همدیگر بدانیم؟ میخواهی بی پرده به همه آنچه را حس می کنی ابراز کنی؟ و همه عزیزانت را سخت سخت سخت در آغوش بگیری؟ من هم... 

آیا به درختان برف پوش نگریسته و اندیشیده ای که سرما را حس می کنند یا نه؟ من هم...

آخر هفته لعنتی

آخر هفته ای که تنهایی تو خیابونا قدم بزنی و با بغض برگردی خونه به چه درد میخوره ؟

آخر هفته ای که کسی نباشه تا باهاش از ته دل بخندی و خوش بگذرونی به چه درد میخوره؟ 
آخر هفته ای که حتی مادرت حوصله دیدن قیافه غمگینتو نداشته باشه و بگه برو تو اتاقت به چه درد میخوره؟
آخر هفته ای که به هر کی خواستی زنگ بزنی پشیمون شدی چون یا کسی پیششه یا با کسی بیرونه به چه دردی میخوره آخه ؟
به چه درد میخوره هان؟
اصلا یکی نیست بهم بگه کی گفته آخر هفته ها قراره به درد آدمای تنها بخوره که تو همچین انتظاری ازش داری؟