چیزهایی هست که نمی دانم
می دانم ، سبزه ای را بکنم خواهم مرد .
می روم بالا تا اوج ، من پر از بال و پرم .
راه می بینم در ظلمت ، من پر از فانوسم .
من پر از نورم و شن
و پر از دار و درخت
پرم از راه ، از پل ، از رود ، از موج .
پرم از سایه برگی در آب .
چه درونم تنهاست
در لینک زیر تعدادی عکس از این شاعر گرانقدر تهیه کردم
http://diyalogham.blogsky.com/1393/02/01/post-354
زیبا بود سهراب جان
آه چقدر درونم تنهاست