دانی دارکو

دکتر لیلین ثورمن: «الان هم احساس تنهایی می‏کنی؟»
دانی دارکو: «نمی‏دونم... منظورم اینه که، دوست دارم باور کنم که نیستم، امّا... هیچوقت هیچ دلیلی ندیدم که تنها نیستم، خب، من... من دیگه نمی‏خوام اینو انکار کنم، می‏دونی؟ مثل این میمونه که تمام عمرمو با انکار مداوم این مسئله بگذرونم، جنبه مثبت رو ببینم و خودمو گول بزنم. و آخرش، هنوزم هیچ دلیلی واسه انکار تنهاییم نداشته باشم. خب من دیگه... من دیگه نمی‏خوام انکارش کنم. کار بیهوده‏ایه.»